Zaakceptowanie nowej ideologii jest więc równoważne z poznaniem, a właściwie rozpoznaniem nowego świata. Oznacza to, że skuteczna, a więc w pełni zaaprobowana ideologia, powinna być równocześnie ideologią formującą nowy, inny model świata, nowe kryteria normalności wykraczające poza Standardy Społeczne i wzbogacające Standardy Postulatywne. Powinna być nowym objawieniem zmieniającym nas jako podmioty, zmieniającym nasze poczucie tożsamości. .W przeciwnym wypadku ideologia, której celem była „normalizacja” świata może stać się tylko czynnikiem nasilającym rozbieżność między intencjonalnością jednostki i tym co jest dla niej światem. Co najmniej w kilku wypadkach można wykazać, że dochodzi wówczas do swego rodzaju patologizacji [Obuchowski 1986 a, s. 320] ideologii gdyż, zgodnie z postulowaną przez nią normą, na podmiotowość jednostki miejsca nie ma. Pozostaje człowiek przedmiot, a więc Nikt.
