Są one w toku życia eliminowane i liczba ich ulega redukcji nieraz tak znacznej, że pozostaje tylko kilka najbardziej prostych standardów niwelujących szansę adaptacji do nowych środowisk i adekwatnego rozwiązywania nowych sytuacji. Doświadczenie więc nie rozbudowuje, nie wzmacnia potencjału regulacyjnego Społecznych Standardów ewaluacyjnych ale go osłabia. Całkiem inaczej rzecz ma się w wypadku innej organizacji standardów ewaluacji, o charakterze przede wszystkim kognityw­nym, ujmowanych za pomocą kodów hierarchicznych i stanowią­cych produkt własnej intencjonalności jednostki. Standardy te – wyrażone w postaci Modeli hierarchicznych – są z natuiy elasty­czne i zdolne do inkorporacji nowych doświadczeń oraz do akomodacji do nich. Ewaluacje dokonywane za ich pomocą mają więc z natury charakter relatywny, poddają się perswazji, mogą być negocjowane i tym samym nie stanowią trwałej podstawy preferencji jednostki. Są jej produktem własnym, nie są więc i nie mogą być identyczne ze Standardami Społecznymi.