Przy dalszym wzroście postaw zbieszenia poziom konsensusu opada, a dla pewnej wartości alienacji socjalnej (prób zbieszenia) osiąga wartość zerową. Dla jeszcze wyższych wartości tej wielkości, a więc przy dalszym upowszechnianiu osobowości zbieszonych, podstawy życia zbiorowego zostają zagrożone – wszelkie więzi międzyludzkie rozpadają się na coraz szerszą skalę. Obszar standardowy, który powyżej krótko omówiliśmy podpada, jak widać, pod ten sam niejako schemat, który – wedle nie-Ewangelicznego modelu człowieka – charakteryzuje interakcje jednostkowe. Bierze się to stąd, że większość ludzi postępuje w owym centralnym obszarze – a więc dla typowych wartości alienacji obywatelskiej i socjalnej – w sposób typowy: zgodny z przyjętym tu modelem antropologicznym. Można byłoby też bardziej metaforycznie powiedzieć, iż w obszarze dyskutowanym „rządzi zasada typowości”.
