Z powyższycli ustaleń wynikają wnioski ważne, jeśli idzie o stosowalność paradygmatu racjonalistycznego do analizy stosunku panowania. Otóż jawnie jest widoczne, że jeżeli Y panuje (efektywnie) nad X-tm, to X nie spełnia zasady racjonalności:(R) ze zbioru alternatywnych czynności podejmuje się tę, o której się sądzi, że doprowadzi do rezultatu najwyżej cenionego w świetle własnych preferencji.Poddany spełnia natomiast zasadę kontrnacjonalności:(kR) ze zbioru alternatywnych czynności podejmuje się tę, o której sądzi się, że doprowadzi do rezultatu najwyżej cenionego w świetle preferencji ciemiężcy. Stosunki panowania wykluczają tedy racjonalność poddanych, zawieszają więc ważność paradygmatu racjonalistycznego. Nie tylko zniewolenia pociąga nie-racjonalność, lecz także zbieszenie. Istota zbieszona kieruje wszak nie własnymi preferencjami, jak człowiek racjonalny, lecz cudzymi kontrpreferencjami.