W toku tej ewaluacji odrywamy się od realnych cech całości jaką stanowi rzeczywistość i albo oceniamy ją w oparciu o jakąś oderwaną właściwość, albo pewne właściwości jej przypisujemy po to, aby zredukować dysonans poznawczy. Można bezkarnie formować różne Obrazy jako konkretyzacje Modelu tak długo, jak długo odbywa się to w umyśle jednostki. Ponieważ istnieje naturalna tendencja do zamieniania słowa w ciało, gdyż bardziej ufamy Obrazom niż Modelom, a więc ich koncepcjom [Obuchowski ss. 163- 171], procedura zbliżania postulowanej rzeczywistości do realnej jest procedurą ryzykowną ale konieczną, gdy chcemy wyjść poza granice taktyki i ustalić strategię postępowania wobec postulowanej przyszłości.