Rozpocznijmy od trywialnej na gruncie socjologii konstatacji, że społeczna egzystencja człowieka charakteryzuje się szeregiem ról społecznych, jakie odgrywa w swoim życiu. Rozwój osobniczy oznacza jednocześnie przyswajanie wiedzy, wartości i reguł działania (zachowa­nia), które owe role zakładają. Oznacza to – mówiąc inaczej – procesy poznawania warunków aktywności indywidualnej i zbiorowej oraz wymogów, jakie pod adresem danej roli „zgłaszają” różnorodne typy społeczej praktyki człowieka.Wydawać by się mogło, iż z punktu widzenia społeczeństwa najkorzystniejsze byłoby przyswojenie upowszechnionych i społecznie akceptowanych wymogów ról. Odpowiednia socjalizacja i edukacja, opierająca się na sprawdzonych pokoleniowo wzorach tradycyjnych, zapewniałaby bezkonfliktowe funkcjonowanie społeczeństwa.