Jest rzeczą oczywistą, że relacje pomiędzy władzą a społeczeństwem obywatelskim są różnych rodzajów – jest tam miejsce i na zniewolenie (obywateli przez władzę), i na rewolucję, i na indyferencję, i na uwielbienie (władzy przez obywateli), i na zbieszenie (obywateli przez władzę). Wszystko to są zjawiska z osobna dobrze znane. Na dostrzeżeniu jednego z nich i zignorowaniu pozostałych polegają wszak rozmaite koncepcje władzy. Anarchizm eksponuje zjawisko buntu i motyw wyzwolenia; odnotować tu chciałbym, iż wcześniejsze ujęcie władzy w nie-Marksowskim materializmie historycznym także wychodziło z absolutyzacji motywu buntu, choć różniło się istotnie od anarchistycznego profetyzmu instytucjonalnego swym materializmem a przede wszystkim koncepcją ewolucyjnego postępu poprzez przegrywane rewolucje.