W stanie tym wszelkie autonomiczne więzi społeczne typu jednostka- jednostka zanikają i zastąpione zostają więzami władczymi typu jednostka-rządzący-jednostka (szerzej – Nowak [1985a]); zanika tedy całkowicie społeczeństwo obywatelskie, wszyscy są poddanymi.I wreszcie, mianem alienacji socjalnej określać będziemy stosunek liczby działań społecznych podejmowanych w stanie zbieszenia do ogółu działań; pojęcie to wyraża więc procent działań zbieszonych. Graniczny wypadek, kiedy to wszystkie działania społeczne podejmowane są w stanie zbieszenia określamy mianem anomii. Termin ten jest usprawied- liwony tym, że w wypadku zbieszenia likwidacji ulegają wszelkie stosunki społeczne między partnerami, tak autonomiczne, jak i władcze; nastawienie na realizację kontrpreferencji partnera likwiduje wszak możliwość jakiegokolwiek współdziałania między nimi. A to pociąga zanik społeczeństwa, jeśli mianem tym określać, zgodnie z rozpowszechnioną tradycją socjologiczną ogół więzi międzyjednostkowych.
