Wartości są wymogami obszerniejszych istnień, uczuciowo wswojonymi, czyli zinternalizowanymi, przyjętymi za własne przez istnienia mniej obszerne. Każdy, kto interes własny utożsami z interesem któregoś ze swych istnień obszerniejszych (jednostka – z interesem rodziny, łub obszerniejszych, członkowie rodziny – z interesem narodu lub obszerniejszych…) – zwiększa swój duchowy obszar, czyli wartościuje. Wartościowanie to ustawianie siebie w horyzontach obszerniejszych istnień i przyjęcie ich preferencji za swoje. Tym właśnie są wartości: wymogami istnień obszerniejszych, które będą realizowane przez istnienia mniej obszerne. Za każdym razem o wartościowaniu decyduje fakt, że istnienie mniej obszerne, „rozsądnie” realizując preferencje własne, realizuje zarazem wymogi tych istnień, w które jest… lub le piej – w które czuje się „wistnione”.
