Jedynie ‘ na rynku’ wewnętrznym przedsiębiorstwa kapitalistyczne w pewnych przypadkach ustalają ceny nowych produktów opie­rając się na kosztach wytwarzania. Biorą wtedy zazwyczaj za podstawę ceny koszty na jednostkę towaru przy założeniu wy­korzystania 60—80% mocy produkcyjnej, zakładu, a następnie dodają oikreślony procent zysku producenta Metoda taka nie zawsze jednak zdaje egzamin. Przykładem jej zawodności jest ustalona swego czasu przez koncern chemiczny Du Ponta cena na włókno nylonowe. Włókno, na które ustalono cenę 6 $ za funt, było sprzedawane następnie przez pośredników po 20 do 24 $ za funt.