Wykorzystywane są w tym celu różnorodne zabiegi upowszechniające fałszywe obrazy świata, systemy wartości oraz wskazujące takie reguły zachowań, które zapewniają realizację innych stanów rzeczy niż te, które jednostki rzeczywiście preferują. Wykorzystuje się w tym celu instytucje socjalizacyjne i edukacyjne, propagandę, masową komunikację a nawet – jak wskazuje wielu badaczy zajmujących się tą problematyką – dokonuje się manipulacji na języku.Najbardziej upowszechnionym rozumieniem kategorii podmiotowoś­ci jest takie, w którym podkreśla się psychologiczny wymiar poczucia sprawstwa, samodzielnego decydowania o podejmowanych działaniach i wyborach cełów tych działań itd. Jak pisze np. J. Kozielecki [1988, s. 45] „Podmiotowość to orientacja zakładająca, że jest on [człowiek – P.B.] przyczyną, a raczej współprzyczyną zdarzeń, że – mówiąc inaczej – staje się sprawcą, a nie tylko odbiorcą informacji. Tak więc inicjuje działania, przejawia przedsiębiorczość, dokonuje wyboru, określa prawdopodobieństwo i wartość konsekwencji wybranego działania, przyjmuje odpowiedzialność za ryzykowne czyny, za własne niep owodze­nia i klęski”.