Drogę tę potwierdza człowiek od zarania swych dziejów Każda znaleziona przystań wyda mi się nie gotowa – póki jej nie umieszczę w czymś przestronniejszym. Każde moje działanie wyda się bezcelowe – póki go me zrozumiem w szerszym kontekście. Każde dosti zezone istnienie wyda się niekompletne – póki go nie zobaczę jako wistmone w istnienie obszerniejsze. Skazany na taki tok postępowania kazdorazowo wychodzę poza pewną sytuację szczegółową i – wspierany racjami uczuciowymi – dostaję się w sytuację ogólniejszą: w horyzont tego ze swych obszerniejszych istnień, z którym potrafiłem utożsamić się uczuciowo. I mówiąc nawiasem – tylko te jako „istnienia” postrzegam z którymi potrafię się tak utożsamić; tylko te, których los nie jest obojętny a mnie, dla mego życia.